به نقل از «ایمنا»

زنان ایرانی؛ تماشای فوتبال یا سفر به ماه؟!

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۹۰۹۸۴

مسابقات فوتبال جام جهانی امسال فرصت خوبی بود تا تکلیف برخی اختلافات دیرینه سیاسی و اجتماعی در ایران مشخص شود.

به گزارش ایمنا، برای برخی زنان مثل پا گذاشتن روی کره ماه بود، تجربه ای جدید و شاید غیر قابل تکرار! سر از پا نمی شناختند. برای خیلی از آنها، اولین باری بود که می توانستند دوشادوش پدر، برادر یا همسر خود یک رویداد ورزشی مهم را ببینند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محوطه روباز پارک کوهستانی صفه که این روزها به محل تماشای خانوادگی بازیهای فوتبال جام جهانی تبدیل شده، به راستی برای زنان اصفهانی حکم پا گذاشتن روی کره ماه را داشت، همانقدر عجیب و همانقدر تجربه نشده!

بازی، بازی حساسی بود، ایران و اسپانیا و رویارویی یوزهای ایرانی با بازیکنان درخشانی همچون آندرس اینیستا، سرخیو راموس، جرارد پیکه و دیگو کاستا! چه کسی می توانست از دیدن چنین مصافی بگذرد؟!

اما برای زنان ایرانی و اصفهانی قضیه تنها ارزش فوتبالی بالای این بازی مطرح نبود؛ کما اینکه در کنار دختران جوانی که صورتهایشان را به رنگ پرچم مقدس ایران رنگ کرده بودند و از حساسیتهای این بازی و نتایج احتمالی آن صحبت می کردند، بودند مادران مسنی که در همراهی با فرزندان خویش، سختی بالا آمدن از سراشیبی تند کوه صفه را به جان می خریدند، چادرهایشان را زیر بغل زده بودند و در حالی که تسبیحی به دست داشتند و برای پبروزی تیم ملی دعا می کردند، نفس نفس زنان به دنبال تجربه جدیدی بودند که در سالهای جوانی نصیبشان نشده بود؛ می خواستند شادی فرزندانشان در هنگام تماشای بازی فوتبال را از نزدیک ببینند و برای یک بار هم که شده لذت حضور در مکانی عمومی ورزشی را درک کنند.  

در این شبهای جام جهانی، پارک کوهستانی صفه دیگر آن پارک گذشته نیست! یکسره امید و نشاط است و از هر طرف آن صدای وُوُزلا و ایران، ایران بلند است. خانواده های اصفهانی در این روزها بساط چای و شامشان را با خود به صفه می آورند و بعد از آن دوشادوش هم به تماشای بازیهای تیم ملی کشورشان می نشینند، کنار هم شاد می شوند، کنار هم دلهره دارند و همه با هم به سربندی های تیم ملی کشورشان افتخار می کنند.

البته ماشینهای نیروی انتظامی هم هست، چراغهای قرمز ماشینهای پلیس که سوسو می زند هر چند نوید بخش وجود امنیت و آرامش در این فضای اجتماعی شاد است، اما شعور اجتماعی اصفهانی ها حداقل در این دو شب بازی ایران و مراکش و ایران اسپانیا نشان داده است که هیچ نیازی به نیروی نظامی و امنیتی نیست!

مردم اصفهان این روزها نه تنها به خاطر بازیهای تیم ملی، بلکه به خاطر اعتماد دولت و مسئولان استانی به آنها شادند و درک و شعور متقابل خود را به رخ نیروهای انتظامی می کشند.

به راستی مگر این همان تحقق خواسته مقام معظم رهبری نیست که در این روزها مکررا بر اهمیت وحدت و ایجاد امید و نشاط در جامعه تأکید می کنند؟ مگر زمانی که همه سیاستمداران دلسوز و جامعه شناسان فرهیخته بر اهمیت ایجاد سرمایه اجتماعی و جلب رضایت و اعتماد مردم تأکید می کنند، منظورشان دقیقا همین چیزی نیست که نمای کوچکی از آن این روزها در پارک کوهستانی صفه به چشم می خورد؟

مسابقات جام جهانی امسال فرصت خوبی بود تا تکلیف برخی اختلافات سیاسی دیرینه در ایران مشخص شود، بر همگان آشکار شد که مردان ایرانی و اصفهانی وقتی شاهد حضور خواهران و مادران و زنان دیگر در یک محیط عمومی باشند، ملاحظه آنها چندین برابر می شود و هرگز به رفتارها و کلامهای غیر فرهنگی روی نمی آورند.

پخش خانوادگی مسابقات جام جهانی امسال نشان داد اگر به مردم اعتماد کنیم و احترام بگذاریم، پژواک آن را به همان صورت خواهیم دید و هیچ نگرانی امنیتی و فرهنگی برای کشور ایجاد نمی شود.

مسابقات امسال نشان داد زنان ایرانی، پیر و جوان، تشنه فرصتهای برابر هستند و حضور آنها در مکانهای ورزشی نه تنها مایه ناامنی و از بین رفتن ارزشهای دینی و اخلاقی نیست، بلکه با رنگ خانوادگی دادن به این محیطها، مشکلات فرهنگی دیرینه آنها را از بین می برد و محیطهای ورزشی را سالم تر و شاداب تر می کند.

شاید لازم باشد مسئولان امر نگاهی به دستاوردها و تجارب جام جهانی امسال بیندازند و برای ایجاد وحدت، همدلی و نشاط در جامعه گامهای عمکلی و شجاعانه تری بردارند.

یادداشت از: اعظم ملایی- دبیر سیاسی ایمنا  

منبع: ایمنا

کلیدواژه: جام جهانی 2018 روسیه زنان نشاط اجتماعی وحدت ملی ورزشگاه اصفهان شهردار اصفهان ریاست جمهوری ورزشگاه نقش جهان فناوری های نوین مدیریت شهری اصفهان فردا زاینده رود کشاورزی حمل و نقل عمومي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۹۰۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تماس‌های غیررسمی پرسپولیس با سرمربی تیم‌ملی

پس از جدایی یحیی گل محمدی از پرسپولیس، گزینه‌های زیادی برای هدایت سرخ پوشان معرفی شد ولی در نهایت سکان هدایت این تیم به اوسمار ویرا رسید و حالا سرمربی تیم ملی جوانان مدعی است که در آن برهه زمانی، پیشنهاد غیررسمی از پرسپولیس داشته است.

بعد از نتایج نسبتا موفق تیم ملی نوجوانان در جام‌جهانی، حسین عبدی، سرمربی این تیم راهی تیم ملی جوانان شده است و حالا او قرار است افکار، اهداف و چشم‌اندازهایش را در این تیم دنبال کند تا این بار به موفقیت بزرگتری برسد. او گفتگویی را با فرهیختگان داشته است که در زیر می‌خوانیم:

صحبت را از اینجا آغاز کنیم که چقدر امکانات و زیرساخت‌ها برای موفقیت تیم ملی جوانان مهیاست؟

یک‌سری از امکانات‌مان مثل سابق تحت تاثیر استفاده‌هایی که می‌شود یا کمبودهایی که وجود دارد باعث شده تا همچنان در مضیقه باشیم. سال گذشته هم که در تیم ملی نوجوانان بودیم، زمین کمپ خیلی مساعد نبود، حتی دیگر از چمن آن اصلا نمی‌شد استفاده کرد. الان هم دارند تلاش می‌کنند تا این چمن را ترمیم کنند اما هنوز نمی‌شود در آن فوتبال بازی کرد. به هر صورت این زمین خیلی پستی بلندی دارد. زمین شماره دو هم برای تیم ملی بزرگسالان است و نمی‌دانم این زمین را به ما بدهند یا خیر. در هر صورت تجمع تیم‌های لیگ برتری و دسته اولی در تهران باعث شده تا از لحاظ چمن طبیعی در مضیقه باشیم. بنابراین باید تلاش خود را برای پیدا کردن زمین مناسب بیشتر کرده و در این مسیر فدراسیون فوتبال هم باید کمک حال ما باشد تا این امر محقق شود. زمان خیلی کم است و ما هم شبانه‌روز در حال تلاش هستیم تا یک کار خوب انجام شود اما واقعیت امر این است که چنین مشکلاتی هم وجود دارد.

رویداد مهم بعدی برای تیم ملی جوانان چه زمانی است؟

به جز کافا که تیرماه برگزار می‌شود، به صورت رسمی رقابت‌های مقدماتی قهرمانی آسیا و جام‌جهانی را در پیش داریم که ۳۱ شهریورماه برگزار خواهد شد.

قرار است با شاکله اصلی تیم ملی نوجوانان چه در بخش کادر و چه در بخش بازیکنان به تیم ملی جوانان بروید؟

بنده هیچ برنامه‌ریزی که به تیم ملی جوانان بیایم نداشتم. در هر صورت پیشنهادهای داخلی و خارجی دیگری هم داشتم که می‌خواستم روی آنها هم فکر کنم. اما یک بحثی وجود دارد و آن هم اینکه اول باید وظیفه خودمان را در قبال کشورمان انجام بدهیم. ما یک سرمایه‌گذاری و یک کار اساسی را طی دو سال گذشته انجام دادیم که اگر بخواهیم ما یا فدراسیون یا هر مسئول دیگری اینها را رها کنیم، این سرمایه‌گذاری به هدر رفته است. پس این اتفاق الان در جایگاه و زمان خودش، اتفاق خوبی بود. با اینکه ما در آسیا به‌عنوان سومی رسیدیم و در جام‌جهانی هم نشد که به جمع ۴ تیم برتر برسیم اما احساس کردم رضایتمندی زیادی از باب جوانانی که تربیت شده بودند در جامعه وجود دارد. روی همین حساب اگر بخواهیم به درستی فکر کنیم، روشش همین است که ما بتوانیم با نوجوانانی که در جام‌جهانی درخشیده بودند، کار را ادامه بدهیم. البته جوانانی که از این نفرات بزرگتر هستند اگر از بازیکنانی که به آنها اشاره کردیم، بهتر باشند را هم مدنظر داریم و با این افراد دوباره کار می‌کنیم تا ان‌شاءالله سال بعد همین‌ها را این بار در جام‌جهانی جوانان ببینیم. مطمئنا با این کار پایه‌گذاری خوبی برای تیم ملی امید خواهد شد و آینده خوبی را هم برای تیم ملی بزرگسالان رقم خواهد زد. البته نظرات مختلف است اما این بهترین کار است تا این بچه‌ها در قالب یک تیم با همراهی استعدادهای دیگر، تیم ملی جوانان را تشکیل بدهند.

البته انتخاب شما برای تیم ملی جوانان از این لحاظ عجیب بود که میرشاد ماجدی در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود انتخاب شما برای این سمت را رد کرده بود.

من هم این اخبار را دیدم. در هر صورت ایشان نظرشان را گفته بود که نظر ایشان هم محترم است. اما گاهی برخی اتفاقات می‌افتد که شاید با نظراتی که مطرح می‌شود، همسو نباشند. بیشتر از این قصد پرداختن به این موضوع را ندارم.

در چشم‌اندازی که از آن صحبت کردید، به حضور در تیم ملی بزرگسالان به‌عنوان سرمربی هم فکر می‌کنید؟

اینها چشم‌اندازهای من هستند و شاید نتوانیم درباره آنها و اینکه در آینده چه کار می‌خواهم بکنم صحبت کنیم اما هر اتفاقی که می‌افتد اولین امر مهم برایم کشورم است که در کنار فوتبال و خانواده‌ام، مسائل مهمی برایم به شمار می‌روند. اول هم کشورم مهم است و در هر جایی بتوانم خدمتی کنم، حتما این کار را انجام می‌دهم چون ما هرچه داریم از همین کشور و همین فوتبال است، پس باید به آن خدمت کنیم و فقط متوقع نباشیم. حتی اگر پیشنهادها اغواکننده باشد اما کشورمان نیاز به کمک داشته باشد؛ هرچند کوچک ما باید آن کار را انتخاب کنیم. درباره خانواده‌ام هم برایم مهم است که چطور می‌توانم آنها را حمایت کنم تا همیشه در کنار هم زندگی بهتری را در جامعه کوچک خانواده داشته باشیم. بعد هم فوتبال است که اگر به این واسطه در دل مردم جای گرفته باشیم پس باید تجربه و اطلاعات خود را دوباره به آن برگردانیم. بنابراین چشم‌انداز من هرچه که هست اینها اولویت‌هایش هستند.

به جام جهانی اندونزی برگردیم. به نظر می‌رسد بعد از برتری برابر برزیل، همان جا جام برای تیم ملی به پایان رسیده بود.

انتظارها این نبود که اصلا تیم ملی به جام‌جهانی برسد. وقتی این امر اتفاق افتاد خیلی‌ها سورپرایز شدند. ما از دو سال پیش برای بچه‌ها چشم‌اندازی را طراحی کرده بودم که قهرمان جهان بشویم و این‌طور نباشد که همیشه به فکر صعود به جام‌جهانی یا بردن یک بازی یا یک مرحله صعود در این جام باشیم. نوع بازی‌ها و نوع تمرینات جوری پیش رفت که نه‌تنها از لحاظ فنی، بلکه‌ انگیزه لازم را هم برای رسیدن به آنجایی که می‌خواهیم داشته باشیم. اینکه تصور آن باشد که فقط یک تیم را ببریم و آنجا برای ما قله باشد، خیر این‌طور نبود. تمام آن چیزهایی که طراحی کردیم و اسناد این صحبت‌ها هم وجود دارد.

پس چرا بعد از برزیل، این اتفاق دیگر تکرار نشد؟

بعد از صعود خیلی‌ها گفتند حالا به جام‌جهانی رفتند دیگر. بعد از آن هم که در یک گروه دشوار قرار گرفتیم، هیچ‌کس باورش نمی‌شد که اصلا از این گروه صعود کنیم اما نه من بلکه تمام بچه‌ها، ذهنیت برنده‌ای که ایجاد کردیم فقط در بازی با برزیل شکوفا نشد بلکه در بازی‌های بعدی هم شاهد این اتفاق بودیم. در بازی با انگلیس اگر بارندگی شدید نبود یا اگر خستگی و فشار بازی با برزیل نبود، شاید این بازی را هم می‌بردیم. اما این بازی را به‌خاطر دو اشتباه کوچک باختیم. من هم عذرخواهی کردم، نه به این دلیل که باختیم بلکه می‌توانستیم قهرمان جهان را هم ببریم چون این انتظار در ما بود و ما این انتظار را نتوانستیم برآورده کنیم. پس باید عذرخواهی می‌کردم چون در اندیشه‌ها این‌طور طراحی کرده بودیم که می‌توانیم قهرمان جهان را هم ببریم. پس قله در بازی با برزیل فتح نشده و جام برای ما به پایان نرسیده بود.

بازی با مراکش را هم در شرایط عجیبی واگذار کردید.

ما تا دقیقه ۹۵ از این تیم جلو بودیم. شاید طول سفری که داشتیم باعث شد تا نتوانیم طبق برنامه ریکاوری لازم را داشته باشیم. ما برای بازی سوم سه ساعت سفر کردیم و دوباره همین مسیر را به جاکارتا برگشتیم و باز هم این سفرها ادامه داشت و درنهایت بعد از ساعت‌ها پرواز و سفر زمینی به شهری رسیدیم که با مراکش بازی داشتیم درحالی‌که مراکشی‌ها فقط ۵ روز در همان شهر استراحت کرده بودند. اینها دلایل و جزئیات مهمی بودند که باید درباره آنها بحث کنیم. ریکاوری‌مان هم مدام عقب می‌افتاد. برنامه ما این بود که تا نیمه‌نهایی برویم و اگر به فینال می‌رسیدیم، برنامه‌مان کامل می‌شد اما متاسفانه این امر اتفاق نیفتاد.

آرشا شکوری در راستای جوان‌گرایی به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد. برخی این مورد را نمایشی عنوان کردند. آیا از نظر شما آرشا این ظرفیت را داشت به تیم ملی بزرگسالان دعوت شود؟

بعد از جام‌جهانی، یکی از بچه‌های ما دارد در روسیه بازی می‌کند، یکی دیگر با تیم‌های اسپانیایی قرارداد بسته است. دو سه تا از آنها پیشنهادهای خوب اروپایی دارند. بعضی هم به ترکیب تیم‌های لیگ برتری رسیده و برخی هم مثل عسگری در فولاد در ترکیب ثابت بازی می‌کنند. بنابراین تمامی بچه‌های ما بعد از جام‌جهانی به لیگ برتر رسیده‌اند و خوب هم بازی می‌کنند. یعنی اگر اتیکت نوجوانان به آنها که خیلی هم پیشرفت کرده‌اند، زده نشود فرق آنها با بزرگسالان را کسی متوجه نمی‌شود. آرشا هم همین‌طور است. او همه پارامترهای یک دروازه‌بان ششدانگ و خوب را دارد. اگر قرار باشد در باشگاه‌ها آینده‌نگری کنیم باید در تیم ملی هم این کار را بکنیم. پس شکوری هم به درستی دعوت شده است. اتفاقا در آخرین بازی هوادار هم در جام حذفی آرشا برای هوادار بازی کرد و اگر گل به خودی نبود می‌توانست کلین‌شیت هم بکند. وقتی او در این سطح به راحتی بازی می‌کند چرا نباید دعوت شود، حتی با سن کم؟

به پرسپولیس برسیم. وقتی این تیم یحیی را از دست داد اسامی زیادی ازجمله شما برای جایگزینی گل‌محمدی مطرح شد. در آن برهه زمانی چه گذشت؟

من ایران نبودم و فقط اخبار به گوشم می‌رسید. تماس‌های رسمی با من گرفته نشد اما تماس‌های غیررسمی بود. البته این اتفاقات در ایران می‌افتد که به صورت غیررسمی صحبت می‌شود اما تماس رسمی گرفته نشد. اصرار من بود که اگر کسی می‌خواهد کاری را انجام بدهد به صورت واضح و روشن و به صورت رسمی این کار را انجام بدهد. در ادامه هم در این چند وقت اوسمار بد کار نکرده و خوب هم نتیجه گرفته و کار هم به درستی در حال پیشروی است. اما بحث پرسپولیس بحث یک پروسه و یک تاریخ در فوتبال است و تیمی است که فقط نمی‌شود به آن یک تیم فوتبال گفت. میلیون‌ها نفر با این تیم زندگی می‌کنند و نمی‌شود با یک جرقه یا چند بازی برایش تصمیمات مدیریتی گرفت. پس باید برای یک پروسه بلندمدت یک تصمیم درست و اساسی گرفت. حالا هم که خصوصی شده باید یک کار بلندمدت برای یک تیم بزرگ انجام بدهند تا سالیان آتی این تیم را مثل همه تیم‌های دیگر دنیا که خصوصی اداره می‌شوند، گارانتی کنند.

سرنوشت شما چه می‌شود؟ با تیم ملی ادامه می‌دهید یا نیم‌نگاهی هم به نیمکت پرسپولیس دارید؟

نه‌تنها برای این دوره بلکه حتی قرارداد سال گذشته را هم با فدراسیون نبستم اما بحث این است که به کشورم خدمت کنم. البته از چند تیم لیگ برتری همین الان پیشنهادهایی دارم و این‌طور نیست که به آن فکر کنم یا نکنم اما بین افتخار ملی یا درآمد یا لیگ برتر حتما افتخار ملی را انتخاب خواهم کرد.

منبع: روزنامه فرهیختگان